Όταν το ραπ δεν έρχεται από τις αμερικάνικες λεωφόρους αλλά από ένα δρόμο στη Σπάρτη συνολικού μήκους 1.000 μέτρων…

Ήταν δύσκολα προβλέψιμο ποιο θα ήταν το επακόλουθο του hip hop αριστουργήματος του 2019, το δίσκο “Άδυτο” που δημιούργησε με το καλλιτεχνικό έτερο του ήμισυ και συνήθη ύποπτο  Eversor. Μετά το single “Ίδιες Προσευχές” που έτυχε θερμής αποδοχής ο Anser το 2020 μας παρουσιάζει το τραγούδι “Χαμαρέτου” σε παραγωγή του Κύπριου Smilin Beats. Σε πρώτη ανάγνωση ο τίτλος είναι δυσνόητος καθώς δεν παραπέμπει σε κάτι γνωστό, μία αναζήτηση όμως στο διαδίκτυο θα δείξει πως υπάρχει ένας και μοναδικός δρόμος στην Ελλάδα με αυτό το όνομα. Ο δρόμος πάνω στον οποίο ήταν και η οικεία των παιδικών χρόνων του καλλιτέχνη.

Η σκηνοθεσία του videoclip ανήκει στον Απόστολο Ζυγούρη ενώ διευθυντής φωτογραφίας είναι ο Zetel Skempris. Ο καλλιτέχνης με όπλο του την αμεσότητα στο στίχο, σπάει την κλειδαριά της πύλης των παιδικών του αναμνήσεων και μας καλωσορίζει στην Σπάρτη, στην οδό που μεγάλωσε. Ένα οδοιπορικό στο παρελθόν, μια ανάβαση στις παρυφές της μνήμης που οδήγησαν τον καλλιτέχνη στον Ταΰγετο. «Εσύ δεν μοιάζεις με ράπερ μου λέγανε. Που είναι τα χρυσά και τ’ αλάνια σου; Που είναι τα tattoo, τα ρολόγια, τα φράγκα, τα χρυσαφικά και τ’ αμάξια σου;»

Πολλά έχουν ειπωθεί κατά καιρούς για τον Anser. Από τη μία για την επιθετικότητα του και τη δεικτικότητα του καθώς κατακρίνει τα κακώς κείμενα κυρίως της νέας γενιάς του hip hop. Από την άλλη για την άρτια τεχνική του στο μικρόφωνο, για την απρόσκοπτη ροή του λόγου του, για το χαμηλό προφίλ που κράτησε μέσα στο πέρασμα των χρόνων στην πορεία για την ανάδειξη του σε έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους σύγχρονους εκπροσώπους αυτής της μουσικής στη χώρα μας. Αυτό το οποίο δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς όμως, είναι η ευθύτητα, η ειλικρίνεια του και το θάρρος του να καταθέσει σε κοινή θέα τα βιώματα, τους φόβους και τους δαίμονες τους. Την καλή και την κακή του πλευρά. Bαριές μνήμες από χαμένους φίλους, εφηβικές αγάπες, εικόνες ποτισμένες με αλκοόλ και τσιγάρα, στο ανηφορικό ταξίδι του καλλιτέχνη για να βρει το δικό του φως. Και αυτός ο δρόμος, φαίνεται να τον οδήγησε σε μία από τις κορυφές του Ταϋγέτου για να ατενίσει τον ήλιο που ανατέλλει στο τέλος της δικής του ανηφόρας.

Και κάτι ενδιαφέρον και σημειολογικό για το τέλος. Το όνομα της οδού “Χαμαρέτου” προκύπτει από το Λέοντα Χαμαρέτο, βυζαντινό άρχοντα του 13ου αιώνα στην περιοχή της Λακωνίας που αντιστάθηκε στις στρατιές τις 4^ης σταυροφορίας για τη λατινική κατάκτηση της Πελοποννήσου. Ίσως, με τα δικά του όπλα ο Anser σε ένα άλλο επίπεδο να αντιστέκεται και αυτός σε μία αντίστοιχη απειλή, σε μια κουλτούρα μηδενισμού, μισογυνισμού, επιδείξεις πλουτισμού και αποθέωσης της ύλης. Όπως λέει ο ίδιος: «Ο χρόνος έκρινε, ποιος έμεινε, ποιος έφυγε, ποιος έζησε τη μουσική ,ποιος έδωσε ψυχή και ποιος ενέδωσε. Ο χρόνος κύλησε και μίλησε, ποιος από μας τη στήριξε και ποιος απ’ τη φάρα σας τη ξεφτίλισε;». Ο χρόνος θα δείξει λοιπόν. Μέχρι τότε… καλή σας ακρόαση..

Links:

► YouTube Channel:

► Instagram: https://www.instagram.com/anser_fj/

► Facebook: https://www.facebook.com/anserflowjob/

► Spotify: https://spoti.fi/2UAsktU